Kiedy w naszym życiu dowiadujemy się, że zostaniemy rodzicem, targają nami skrajne emocje. bo z jednej strony bardzo się cieszymy, ale z drugiej napawa nas wielki stres i obawy, czy nadajemy się na matkę, czy będziemy dobrym rodzicem, czy podołamy. Dodatkowo pojawiają się pytania, jak będziemy znosić ciążę, czy będą nas dopadać mdłości, zawroty głowy, ile kilogramów przytyjemy, jakie będą nasze zachcianki no i czy będziemy mieć rozstępy, których się bardzo boimy.
A sam poród – jak bardzo będzie bolało i czy będziemy wiedzieć, kiedy się zacznie. To tylko część z naszych obaw, one będą się pojawiać przez cały okres ciąży. Jeśli nasza ciąża jest planowana, nie mamy problemu z obwieszczeniem tej radosnej nowiny. Jeżeli jednak zdarzy się tak, że ciąża będzie dla nas totalnym zaskoczeniem, a w dodatku jesteśmy bardzo młodzi, wówczas nasze obawy co do reakcji innych osób, w szczególności rodziny, są jak najbardziej uzasadnione. Jak powiedzieć rodzicom o ciąży, kiedy nie są w ogóle na taką wiadomość przygotowani, kiedy nasze myśli są jedną wielką karuzelą i wirują na różne strony?
Przede wszystkim spokój. Zostaniemy rodzicem, więc pojawia się u nas nowy etap życia, jeden z najważniejszych, powinniśmy być spokojni, opanowani i dojrzali. Swoich rodziców znamy bardzo dobrze i domyślamy się, jaka może być ich reakcja na wiadomość o tym, ze zostaną dziadkami, ale czy aby na pewno naszym zdaniem będą mieć negatywne myśli i pokażą, jak bardzo są źli? A może słysząc słowo wnuk, czy wnuczka bardzo się ucieszą i tak naprawdę nie będą mogli się doczekać, żeby je zobaczyć i wziąć na ręce? Więc nie bójmy się tej rozmowy. Kupmy kawę, dobre ciasto – albo zróbmy je same, jeśli potrafimy.
Umówmy się na niedzielny obiad i kawę. Po obiedzie najlepiej jak będziecie wszyscy siedzieć razem, powiedz, że pojawił się nowy etap w twoim życiu. Absolutnie nie mów na początku rodzicom, żeby się tylko nie denerwowali tym, co powiesz, bo zdenerwują się jeszcze bardziej i efekt będzie odwrotny do zamierzonego. Po prostu mów własnymi słowami, co masz powiedzieć. Mów szczerze. Bądź opanowana. Rodzice widząc twój spokój nie będą się bali, że nie jesteś pogodzona z tą myślą, a wręcz odwrotnie. Powiedz, że życie może nie zawsze kieruje nami tak, jak byśmy tego chcieli, ale nie cofniemy czasu i tego, co było.
Trzeba cieszyć się daną chwilą, a dziecko to radość i miłość, a oni w końcu będą mogli pójść z wnukiem na spacer, czy rozpieszczać go jako dziadkowie. Mów tylko o pozytywnych rzeczach, a jeżeli będziesz słyszał z ust rodziców, że nie dasz rady, że będzie źle, że dziecko to nie lalka i to nie przelewki, że twoje życie nigdy już nie będzie takie samo. Że nie będzie już wychodzenia z domu na do babskie zakupy, na dyskotekę, czy nawet do kina z najlepszą koleżanką.
No i co z tego? Czy tak musi być zawsze? Życie to chwile i to tak naprawdę od nas zależy, jak one będą wyglądały. Nie daj się zwariować przez negatywne opinie twojej mamy i taty. Poproś ich o pomoc, kiedy urodzi się maleństwo. Nie bój się o nią prosić, w końcu każdy rodzic przechodził przez naukę zajmowania się niemowlakiem. Zaproponuj, że wspólnie wybierzcie się na zakupy, bo chciałabyś poobserwować i kupić kilka ubranek, pieluch, tego, co jest potrzebne do pielęgnacji malucha.
Pytaj ich o radę, są przecież bardziej doświadczeni i na pewno będą się cieszyć, że będą mogli tobie pomóc. Nawet, jeżeli się nie podobają śpioszki, które wybrali przyszli dziadkowie, nie mów tego. Powiedz, że są śliczne, a jak urodzi się dzidziuś, ubierz go w to ubranko, zrób zdjęcie, wywołaj i daj w prezencie. Z pewnością zobaczysz łezkę w ich oku i to niejedną.
Jeżeli zdarzy się jednak taka sytuacja, że po rozmowie z nimi, nie będą mogli się pogodzić z decyzją zostania dziadkami, to daj im czas. Czasami ciężko po usłyszeniu czegoś, czego się zupełnie nie spodziewaliśmy dojść do siebie, pogodzić się z tym i wtedy właśnie potrzebujemy czasu na oswojenie się z tą nową dla nas sytuacją, która wydaje się być bardzo ciężką i nie do zaakceptowania. Być może będą źli, przestaną się do ciebie odzywać. Ale przecież jesteś ich dzieckiem, które będzie miało swoje dziecko, a to będzie ich wnuk.
Muszą przywyknąć i nie zmienią tego w żaden sposób. Nie bądź nachalna, poproś tylko, ze jak będą czuli się już gotowi, niech zadzwonią, albo przyjadą. Czas jest najlepszym lekarstwem i również powoduje, że na pewne rzeczy patrzymy już inaczej. Na pewno zrozumieją, a ty im wybacz bez względu na to, po jak długim okresie zobaczysz na telefonie dzwoniący numer mamy, czy taty.
